Τεύχος 01 -Φλεβάρης

Τεύχος 00 - ΓΕΝΑΡΗΣ ΄14

ΣΥΜΒΟΛΑΙΟ ΖΩΗΣ

- Να αλλάξεις το συμβόλαιό σου! του είπε δυνατά.

- Ποιο συμβόλαιο να αλλάξω ρε Ματίνα; Δεν έχω πρόβλημα με το σπίτι μου. Για τη ζωή μου σου μιλάω, αποκρίθηκε αγανακτισμένος ο Ηλίας.

- Α, γειά σου! του απάντησε αυτή κοφτά, συνοδεύοντας τις λέξεις της με τη γνώριμη χειρονομία.

    Αυτή τη χειρονομία, στην οποία η παλάμη του δεξιού χεριού (για τους δεξιόχειρες), ξεκινώντας μισάνοιχτη από το ύψος του προσώπου περίπου, απομακρύνεται από αυτό προς την πλευρά του συνομιλητή με φόρα, έχοντας καθοδική πορεία. Καθώς ολοκληρώνεται η κίνηση, καταλήγει να δείχνει με τις άκρες των δακτύλων (με τις καταλήξεις των νυχιών πιο συγκεκριμένα), τα απόκρυφα σημεία του συνομιλητή. Τυχαίο;;;

Ο Ηλίας απορημένος, την κοιτούσε χωρίς να έχει καταλάβει τίποτα, με το βλέμμα που ένας αγελαδάρης θα έβλεπε ένα ούφο, να προσγειώνεται στο λιβάδι του.

- ΔΕΝ ανανεώνω το συμβόλαιό μου σε μια υπάρχουσα κατάσταση, ΑΝ ΘΕΛΩ να προσπαθήσω σε κάτι διαφορετικό, συνέχισε εκείνη τονίζοντας το ΑΝ. Περισσότερο μονολογούσε, παρά που απευθυνόταν σε αυτόν.

- Το επανεξετάζω, διαβάζω προσεκτικά και τα «ψιλά γράμματα», ώστε να κατανοήσω αν χρειάζεται να διορθώσω κάποιους όρους , να αποδεχτώ κάποιες ρήτρες ή να αποφύγω να το υπογράψω.

    Και όσο συνέχιζε, τόσο ακουγόταν και λιγότερο κάποιες στιγμές. Χαμήλωνε τόσο πολύ η φωνή της σε μερικές λέξεις, που ο Ηλίας έκανε προσπάθεια για να την καταλάβει από τα συμφραζόμενα. Ούτε που τολμούσε να την διακόψει κάνοντάς της την παραμικρή ερώτηση. Είχε εκείνο το απλανές βλέμμα, που ακόμα και όταν τον κοιτούσε, έμοιαζε περισσότερο να κοιτάει απέναντι (διαπερνώντας τον σαν να ήταν αόρατος), παρά που έβλεπε τον ίδιο. Το ήξερε αυτό το βλέμμα ο Ηλίας. Το είχε συναντήσει κι άλλες φορές στο παρελθόν.

- Δεν παραβλέπουμε δε, ότι ξεκινώντας κανείς με ΜΗ και με ΔΕΝ, καταλήγει στο να έχει αποτέλεσμα ΜΗ-ΔΕΝ!

Αν οι καταστάσεις που έχω βιώσει μέχρι σήμερα στη ζωή μου, δεν με ικανοποιούν απόλυτα, προσπαθώ να κατανοήσω τους τρόπους με τους οποίους συμμετείχα σε αυτές και αν δεν μου αρέσει το μέχρι στιγμής επιτευχθέν αποτέλεσμα, εστιάζομαι στο να αλλάξω τρόπο συμμετοχής. Για να προσανατολιστώ σε αυτόν, οραματίζομαι τι είναι αυτό που θα με ευχαριστούσε.

Κάνω μια ανασκόπηση στις πεποιθήσεις μου.  Συνειδητοποιώ ποιες από αυτές και με ποιόν τρόπο η καθεμία, έχουν λειτουργήσει στη ζωή μου.  Κάνω βουτιές στο παρελθόν και προσπαθώ να παρακολουθήσω –σαν να βλέπω μια ταινία- την μέχρι τώρα πορεία μου στη ζωή. Τι έκανα σωστά, τι πήγε λάθος, αν ικανοποιήθηκα με κάποιες ενέργειές μου (άσχετα το τι αντίκτυπο είχαν σε άλλους) και αν θέλω να ξαναζήσω κάποια από αυτές τις εμπειρίες. Αν οι εμπειρίες που μου μεταβιβάστηκαν από τους άλλους, είχαν την ίδια λειτουργία και σε μένα όταν τις δοκίμασα. Πόσες από τις διαδικασίες στις οποίες συμμετείχα ήταν προσωπικές μου επιλογές και πόσες ήταν επιβεβλημένες από άλλους; Πόσες φορές συμμετείχα σε όσα ΔΕΝ ήθελα να συμμετέχω και τι συνέβηκε τότε; Πόσα παραδείγματα ήταν προς μίμηση και πόσα προς αποφυγή; Πόσες από τις δικές μου συμμετοχές, ήταν προς μίμηση και πόσες προς αποφυγή; Αυτή η ανασκόπηση είναι ωφέλιμη, όταν την κάνει για τον εαυτό του ο καθένας πάντα!

    Αλλάζοντας τόνο στη φωνή της, εξακολούθησε να μιλάει στον εαυτό της:

- Εδώ και σε επίπεδο χώρας να το πάρεις, βλέπεις ότι για κάποιους αιώνες η Ελλάδα ήταν λίκνο πολιτισμού, φάρος διαφώτισης, κοιτίδα επιστημών και τεχνών, σου λέει. Άπειρα παραδείγματα προς μίμηση, άσχετα αν ακολουθήθηκαν ή όχι. Δεν δικαιούται λοιπόν να περάσει και μια δεκαετία, δύο, πέντε, δέκα… παραδίδοντας και μερικά παραδείγματα προς αποφυγή; Ολόκληρη πατρίδα… Όπως βλέπεις, συμβαίνει παντού! Σε σένα, σε μένα, στους γονείς μας, στα παιδιά μας…  Είναι μάλλον ο μαθησιακός κύκλος έτσι.

Και η πατρίδα είναι όπως η οικογένεια. Πρώτα δημιουργήθηκαν οι οικογένειες και μετά οι πατρίδες. Οικογένεια είναι εκεί που νοιώθει κανείς ότι τον αγαπούν, τον αποδέχονται, αισθάνεται ασφάλεια και χαίρεται να υπάρχει σε αυτό το περιβάλλον. Ο καθένας τιμά και υποστηρίζει την οικογένειά του στις ανάγκες της. Είναι κάποιες από τις συμμετοχές που αναφέραμε παραπάνω. Δεν υπερασπίζεται όμως κανείς με τον ίδιο ενθουσιασμό ένα εχθρικό περιβάλλον, που τον πιέζει και τον εκμεταλλεύεται αδιαφορώντας για τις ανάγκες του! Νομίζω;

Εγκλωβιζόμαστε συχνά σε κάποιες καταστάσεις και καταλήγουμε να κάνουμε πράγματα που ΔΕΝ θέλουμε, αντί να προσανατολιζόμαστε στις κατευθύνσεις που θέλουμε. Και συρρικνωνόμαστε, γινόμαστε εριστικοί, ανικανοποίητοι… αγνώμονες!  Δεν είναι οι ευτυχισμένοι άνθρωποι ευγνώμονες. Οι ευγνώμονες είναι ευτυχισμένοι!

    Σε αυτό το σημείο, το βλέμμα της φάνηκε να τον κοιτάζει και να τον βλέπει ταυτόχρονα:

- Κάνεις που λες τον απολογισμό σου! Από εδώ ξεκίνησα, πέρασα από εκεί, εκεί κι εκεί και βρίσκομαι τώρα εδώ. Χρησιμοποίησα αυτές τις τεχνικές, χρησιμοποιήθηκα εδώ κι εκεί, αντιμετώπισα αυτές τις προκλήσεις και διδάχτηκα αυτό κι αυτό.  Γιατί πάντα διδασκόμαστε κάτι!

    Ο Ηλίας αναθάρρησε με τη ματιά της και συμφώνησε μουδιασμένα:

- Καλά τα λες, αλλά με έχεις μπερδέψει.

- Α, είσαι ακόμα εδώ; Νόμιζα ότι έπληξες με τη φλυαρία μου και έφυγες. Ούτε την ανάσα σου δεν άκουσα τόση ώρα, του είπε δείχνοντας ξαφνιασμένη με την παρουσία του.

                                               Τέλος 1ου μέρους

                                                                                                               ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

Υπενθυμίζω ότι το clopy-paste χωρίς την αναγραφή της πηγής προέλευσης, 

είναι Απαράδεκτο και εντάσσεται στα αδικήματα που διώκονται.